Öfke duygusu, insanların yaşamlarının farklı dönemlerinde ortaya çıkabilir ve yaşa bağlı olarak değişebilir. Öfke, genellikle bebeklik döneminde bile görülmeye başlayabilir, ancak bu dönemde bebeklerin öfke ifadeleri sınırlı olabilir. Öfke duygusu, genellikle çocukluk döneminde daha belirgin hale gelir ve bu dönemdeki çocuklar sıklıkla duygusal tepkilerini kontrol etmeyi öğrenmeye çalışırlar. 

Çocukların öfke duygusu, farklı yaşlarda farklı şekillerde ortaya çıkabilir ve ifade edilebilir. İlkokul dönemi çocukları, öfke nöbetleri, bağırma veya kendini fiziksel olarak ifade etme gibi yöntemlerle öfke duygularını gösterebilirler. Bu dönemde, çocuklar duygusal kontrol becerilerini henüz tam olarak geliştirmemiş olabilirler. 

Ergenlik dönemi, öfkenin daha karmaşık ve yoğun hale geldiği bir dönemdir. Ergenler, kimlik arayışı, bağımsızlık isteği ve hormonal değişiklikler gibi faktörlerle başa çıkmak zorundadırlar, bu da öfke duygusunun daha sık ve yoğun yaşanmasına neden olabilir. 

Öfke duygusu yaşa bağlı olarak gelişir ve olgunlaşır. Yetişkinlik döneminde, bireyler genellikle öfke duygularını daha etkili bir şekilde kontrol edebilirler, ancak hala öfke deneyimlerler. Öfkenin ifadesi, kişiden kişiye farklılık gösterebilir ve çevresel faktörler, kültürel etkiler ve kişisel deneyimler bu süreci etkileyebilir. 

Önemli olan, öfke duygusunun sağlıklı bir şekilde ifade edilmesi ve yönetilmesi için gerekli becerilerin kazandırılmasıdır. Ebeveynler, öğretmenler ve diğer yetişkinler, çocuklara ve gençlere duygusal kontrol becerilerini öğretmek ve sağlıklı öfke ifadesini teşvik etmek konusunda önemli bir rol oynayabilirler.