İşçi hakları kavramı, sanayi devriminin başladığı 18. yüzyılın sonlarına doğru gelişmeye başladı ve 19. yüzyıl boyunca daha fazla önem kazandı. İşçi hakları hareketi, işçilerin çalışma koşullarının iyileştirilmesi, daha adil ücretlerin sağlanması ve çalışma saatlerinin düzenlenmesi amacıyla ortaya çıktı. İşçi hakları hareketinin bazı önemli kilometre taşları şunlardır: 

• İşçi Sendikalarının Kurulması: 18. yüzyılın sonlarına doğru, işçilerin haklarını savunmak için ilk işçi sendikaları kurulmaya başladı. Bu sendikalar, işçilerin işverenlere karşı daha güçlü bir konumda olmalarını sağladı. 
• Çocuk İşçi Yasaları: 19. yüzyılın ortalarında, birçok ülke çocuk işçilerin çalışma koşullarını düzenlemeye başladı. Çocuk işçilerin çalışma saatleri sınırlandırıldı ve okula gitme hakkı korundu. 
• İşçi Sağlığı ve Güvenliği Kanunları: 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında, işçilerin iş yerlerinde daha güvenli koşullarda çalışmalarını sağlamak amacıyla iş sağlığı ve güvenliği yasaları çıkarıldı. 
• Sendikaların Haklarının Tanınması: Sendikaların işçileri temsil etme ve toplu pazarlık yapma hakları, birçok ülkede yasal olarak tanındı. 
• Adil İşgücü Standartları: İşçilerin adil ücretler, fazla mesai ücretleri ve haftalık çalışma saatleri gibi işgücü standartlarının belirlenmesi için yasal düzenlemeler yapıldı. 
• Toplu Pazarlık: Sendikalar ve işverenler arasında toplu pazarlık süreçleri, işçi haklarının ve çalışma koşullarının belirlenmesinde etkili bir araç haline geldi. 

İşçi hakları hareketi, ülkeden ülkeye farklılık gösterse de genel olarak daha adil, güvenli ve insanca çalışma koşullarını savunmayı amaçlayan bir evrim geçirdi. Bu hareket, sosyal ve ekonomik koşulların iyileştirilmesi için mücadele eden birçok önemli lideri ve aktivisti içerir. İşçi hakları, günümüzde hala önemli bir konu olarak varlığını sürdürmektedir ve birçok ülkede çeşitli yasal düzenlemelerle korunmaktadır.