Tükenmişlik sendromu, genellikle yüksek stres düzeyine sahip meslek grupları ve çalışma koşullarına sahip olan kişilerde daha sık görülür. Bu nedenle tükenmişlik sendromu aşağıdaki gruplarda daha yaygın olarak gözlemlenir: 

• Sağlık ve Sosyal Hizmet Çalışanları: Doktorlar, hemşireler, psikologlar, sosyal hizmet uzmanları gibi sağlık ve sosyal hizmet alanlarında çalışanlar, hasta bakımı ve insanlarla duygusal olarak yoğun ilişkiler kurmaları nedeniyle tükenmişlik riski taşırlar. 
• Eğitimciler: Öğretmenler, öğrencilere eğitim verirken büyük bir sorumluluk taşıdıkları için tükenmişlik sendromu riski altındadırlar. 
• Halkla İlişkiler ve Medya Çalışanları: Medya ve halkla ilişkiler alanlarında çalışanlar, sık sık yoğun çalışma saatleri ve iş stresi ile karşı karşıya kaldıkları için tükenmişlik riski taşır. 
• İnsan Kaynakları ve İnsan Hizmetleri Çalışanları: İnsan kaynakları uzmanları ve insan hizmetleri çalışanları, çalışanların sorunlarını çözme ve insanlar arası ilişkiler yönetme konusunda yoğun bir baskı altında çalıştıkları için tükenmişlik yaşama eğilimindedirler. 
• Acil Durum ve Kurtarma Ekipleri: İtfaiyeciler, ambulans şoförleri, polis memurları gibi acil durum ve kurtarma ekipleri, sık sık travmatik olaylarla karşılaşabilirler, bu da tükenmişlik riskini artırabilir. 
• İş Yöneticileri ve Yöneticiler: Yöneticiler, iş yerindeki yüksek sorumluluk ve stres düzeyi nedeniyle tükenmişlik sendromu riski taşıyabilirler. 
• Çalışma Koşulları ve Stres Faktörleri: Uzun çalışma saatleri, iş yükü, işteki sürekli baskı ve stres, tükenmişlik sendromunun ortaya çıkmasına katkıda bulunan faktörler arasındadır. 

Ancak tükenmişlik sendromu sadece bu meslek gruplarıyla sınırlı değildir. Herhangi bir meslekten kişi, yoğun bir iş temposu ve stres altında uzun süre çalıştığında tükenmişlik sendromu riski altında olabilir. Önemli olan, kişinin stresi ve iş yükünü etkili bir şekilde yönetmesi, kişisel bakımına dikkat etmesi ve gerekirse profesyonel yardım almasıdır.